Cello Negro vulkaan, Lago de Apoyo

Dag 3, zondag 24 januari 2016
4x4 Tourbus, huurauto. Zonnig en veel wind.

Om 6:30 bleek het ontbijt nog niet beschikbaar. Ondanks de taalbarrière, zoals vaker sprak de receptionist met nachtdienst geen Engels, wisten we het voor elkaar te krijgen dat we het ontbijt toch voor 7:00 kregen. Na 5 minuten lopen kwamen we keurig om 7:00 aan bij het kantoor van Sonata. Hier moesten we wachten op de gids, de chauffeur en het in laden van de goederen.
We stapten met twee andere toeristen in de 4x4 voor de rit naar de Cello Negro vulkaan. De twee andere zouden een meerdaagse trekking maken te beginnen met de Cello Negro vulkaan.
Na het inschrijven bij de ingang van het park reden we naar het startpunt van de wandeling naar de top van werkende, zoals de naam doet vermoeden zwarte, vulkaan. We kregen een plunjezak met de geschermde kleding voor het vulkaan-boarden en een boardingplank aangereikt.
Vooral door de sterke wind en het board was de wandeling omhoog behoorlijk vermoeiend. Het pad was duidelijk herkenbaar en ging het eerste deel behoorlijk stijl omhoog. Omdat dit verwacht was had Augusta al besloten niet mee te doen. Boven aangekomen liepen we over de rand van de vulkaan waarbij het soms lastig was om recht te lopen vanwege de wind. Het uitzicht, in het bijzonder de kale kleurenpracht, op de vulkaankrater was geweldig. Waardering 9
Aangekomen bij de startpunt van de vulkaan-boarden lieten we het materiaal achter en liepen verder over de kraterwand totdat de kraterrand werd onderbroken door een lager gedeelte met een kleine krater. Hier en daar steeg rook uit het gesteente. De grond voelde heet aan vanwege de vulkanische activiteit. Er was een grootst uitzicht op het vrij vlakke landschap richting zee en de toppen van o.a. de vulkanen Telica en San Cristobal .

Terug bij het board bleken we toch niet de enige op de vulkaan te zien aangezien twee andere groepen daar aankwamen. We trokken de overal aan, zette we de beschermde bril op en bonden we een doek voor de mond.
Het vulkaan-boarden vanaf de vulkaanhelling was leuker dan ik vooral vermoede hoewel het niet echt adrenaline opriep. Er kon geremd worden door de voeten in het lavagruis te zetten wat een regen van steentjes opleverde. Midden op het parcours sleet ik zijdelings te veel van de plank af zodat ik tot stilstand kwam. Terug op de plank had ik binnen no time weer voldoende snelheid. Al met al best leuk. Waardering 8
Beneden stond Augusta de rit aan te zien. Bij de parkintree kregen we nog een drankje voordat we afscheid namen van de andere twee vulkaan-boarders en de gids. De chauffeur bracht ons terug naar Leon. De Cello Negra boarding tour koste 30$. Augusta hoefde niets te betalen (behalve het drankje) omdat ze niet mee deed aan het boarden.

We aten een broodje naast Nicaraguita Cafe Restaurante (deze was nog dicht) voordat we terug naar het hotel liepen.
We reden grotendeels over de zelfde route als de heenreis terug. De navigatie app werkte nu naar behoren en we lagen behoorlijk voor op schema. Bij La Cueva del Tigre restaurant dronken we wat fris met uitzicht op het kratermeer Lago de Apoyo. Waardering 8

Bij Hostel Paradiso was het een drukte van belang met veel dagjestoeristen. Omdat we hostel gasten waren mochten we gebruik maken van de parkeergelegenheid op het terrein van de hostel.
Na het inchecken gingen we zwemmen aan het strandje van het hostel in Lago de Apoyo waar de zon op het punt stond om te verdwijnen achter de kraterrand. Waardering 7
In de vroege avond dronken we een cocktail/bier eb aten we bij het restaurant met bar aan het strand van het meer. Waardering 8