Bussen en de grens

Bij navraag bleek de bus naar Foz do Iguaçu (Brazilië) al klaar te staan. In de bus kochten we kaartje waarna de bus naar de grens reed. Bij de Argentijnse kant moesten we uit de bus voor een stempel terwijl de bus op ons wachtte. Bij Braziliaanse kant reed de bus door. Een stukje na de afslag naar links stapten we uit (even aan de chauffeur vragen voor de beste halte) om aan de overkant van de weg de tegemoet komende Parque Nacional bus naar de watervallen te nemen. Dit voorkwam een flink stuk omrijden naar en vanaf het busstation in Foz do Iguaçu maar leverde wel een staan plaats op. Na een halfuurtje wachten konden we een nieuw kaartje kopen. We werden dicht bij het bezoekerscentrum afgezet alwaar we ook weer (overdekt) konden instappen voor de rit naar Foz do Iguaçu busstation.

Aan de overkant van het busstation wachtte we op de bus naar Ciudad del Este in Paraguay. In het busstation op stappen kon ook maar dan maakte de bus eerst nog een grote omweg. Het plan was om de "Vredesbrug" tussen beide landen te voet over te steken maar vanwege de dreigende lucht besloten we om pas na de brug uit te stappen. De bus reed zonder te stoppen langs de douane aan beide kanten van de brug. We liepen terug over de brug langs de douane die ons met rust lieten. Zo'n dikke honderd meter daarna wachtte we bij wat een bushalte zou kunnen zijn, en ook was. Vreemd genoeg moesten we nu achter instappen.

Voor (maar niet in) het busstation van Foz do Iguaçu stapten we uit. De halte voor de bus naar Argentinië lag direct ten noorden van het busstation waar de bus een half uur op zich liet wachten terwijl het begon te hozen. Bij de grens aan de Braziliaanse kant moesten we de chauffeur duidelijk maken dat we een stempel moesten halen. Hij schreef ons een tegoedbon uit voor de eerst volgende bus van dezelfde maatschappij. De stempel kregen we razend snel (hiervoor is het briefje welke bij binnenkomst in Brazilië gestempeld was nodig) zodat we de bus nog konden zien weg rijden. Volgens informatie van het internet zou de volgende bus een half uur later zijn. Dus toen na 20 minuten een bus van een andere maatschappij langs reed bleven we wachten. Niet handig, want het duurde nog een uur voor de volgende bus kwam (mogelijk omdat het zondag was). Handiger was geweest om maar gewoon opnieuw te betalen.

Bij de Argentijnse grens bleef de bus wel wachten tot we weer een stempel rijker waren. Ondanks de lastige draaihekjes in de bus was het overigens wel mogelijk met grote rugzakken te reizen. Deze mogen dan voorin blijven staan. Het is dan wel erg krapjes.

Alle busritten kosten zo'n euro of iets minder per persoon per rit.